11 Nisan 2010 Pazar

OYSA..

sustum hep sustum..
oysa..

geceye doğan güneş bakışlarınla her karşılaştığımda,
250 promil yalnızlık üflüyormuşum içime doğru,
kendime dönüşümde anladım..

her seferimden dönüşümde,
denizlerim üstünde yakamozlar oluşturan gözyaşlarının,
ve bıraktığın tüm öfke dolu izlerin üzerinden geçip gidiyormuşum bana doğru,
kendimle karşılaştığımda anladım..

dinle bak..
kara kaplı zaman kitabımda yazılmış tüm günahlarım,
cennet bahçesinde ufacık bi' yol aldıracak kadar bile sevabım olmamış meğer,
kendimi okudukça anladım..


her hece yalnızlığa esaretimden izler taşır görünse de
hayır ! bizden uzak bir yerde değilim..
bu sonsuzluk..senle benim yok değil, var oluş nedenim,
kendimden kaçmadığımda anladım..


yazamadığım aşk şiirleriyle dolu,
tükenmez denen kalemimin tükenir ucu..
düşün ki ne halde dilim dudağım,
suskunluğumun arkasında daha bi' koyu
daha bi' sevdamı söyleyememenin lal yorgunu..
kendimle hesaplaştığımda anladım..


sessizlik deli sancı gibi içimde, kanatır da yine de vazgeçilmezim..
ben bu yorgunluğu, caymışlığı kendi kendime bile anlatamadım ki,
sana nasıl anlatayım..
kendimi senin yerine koyduğumda anladım..

1 yorum:

  1. Oldukça dokunaklı satırlar.
    Peki ya sana ulaşmak için bu yazı kadar dokunaklı bir mücadele içindeki birine karşı tepkin. İlgili mi olur yoksa umursamaz mısındır?

    YanıtlaSil